Ηρακλής – Ιόλη και Δηιάνειρα (σκηνή πρώτης πράξης) από την όπερα Ολυμπιακή Φλόγα του Παναγιώτη Καρούσου

Ηρακλής, Ιόλη και Ευρύτος

Μπροστά στο Ολυμπιακό Στάδιο ο κόσμος και οι αθλητές έρχονται για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Όλοι περιμένουν τον Ηρακλή με τον Βασιλιά Ευρυσθέα.

Δηιάνειρα: Έφυγα κρυφά από την Τραχίνα να δω τον Ηρακλή.

Θα μπει στεφανωμένος για τους αγώνες προς τιμήν των Ολύμπιων Θεών.

Θα μείνω εδώ παρέκει να τον δω, στολισμένο σαν τον Ήλιο Απόλλωνα στο άνοιγμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν πρέπει να με δει κανένας.

Ποια να είναι αυτή που στέκι μπροστά στην είσοδο του σταδίου;

Κρατά ένα τόξο… (πηγαίνει προς την Ιόλη αλλά μόλις η Ιόλη αντιλαμβάνεται ότι την κοιτά η Δηιάνειρα γυρίζει γρήγορα)

Ιόλη

Ακούγονται φωνές

Δηιάνειρα: Μα νάτος ο Ηρακλής έρχεται, να κι ο Ευρυσθέας ακολουθεί, να μπορούσα να τον πλησιάσω…

Χορωδία: Ζήτω ο Βασιλιάς των Μυκηνών Ευρυσθέας! Ζήτω!

Ζήτω ο Ηρακλής ο Μεγάλος Ήρωας, γιος του Δια και της Αλκμήνης! Ζήτω!

Διάλογος Ηρακλή και Ιόλη

Ιόλη: Ηρακλή!

Ηρακλής: Ιόλη τι γυρεύεις εδώ;

Ιόλη: Σου έφερα το τόξο του Απόλλωνα

Ηρακλής: Εδώ τιμώ τους θεούς, δεν σου το ζήτησα

Ιόλη: Ο χρησμός είπε να σου το φέρω εγώ εδώ στο στάδιο πριν τους αγώνες

Ηρακλής: Μα για ποιο χρησμό μιλάς;

Ιόλη: Ηρθε στον ύπνο μου ο Ίφιτος, ήταν πληγωμένος, μου ζήτησε χρησμό να πάρω από τον Απόλλωνα, για να ησυχάσει η ψυχή του στον Άδη. Πάρε το τόξο…

Ηρακλής: Δεν ήταν αρκετό να με νικήσει ο Εύρυτος κι ας ήταν θεϊκό.

Ηρακλής και Ιόλη

Ιόλη: Όμως μετά σκότωσες τον πατέρα μου τον Εύρητο και κατάστρεψες το βασίλειο μου, γιατί να θέλω έναν που ξεκλήρισε την οικογένεια μου;

Ηρακλής: Αν τόσο σε ένοιαζε η οικογένεια σου δεν θα προτιμούσες να τους δεις να σφάζονται μπροστά στα μάτια σου χωρίς να υποκύψεις, άλλωστε ο πατέρας σου ο Εύρυτος προκήρυξε πανελλήνιο αγώνα τοξοβολίας με σένα ως έπαθλο για όποιον τον νικούσε. Κι ο Εύρυτος νόμισε ότι με αυτό το Τόξο το δώρο του Απόλλωνα θα με νίκαγε, αλλά ο Απόλλωνας ηθέλησε να νικήσω εγώ, όμως γιατί μου το έφερες εδώ;

Ιόλη: Ο αδελφός μου ο Ίφιτος πριν πεθάνει από τα χέρια σου μου το έδωσε. Και τώρα έλαβα χρησμό να σου το φέρω να το δώσεις στον Οδυσσέα τον Κεφαλήνα βασιλιά.

Σαν πάει στην Ιθάκη θα έχει με αυτό μνηστήρες της γυναίκας του της Πηνελόπης να εξοντώσει. Έτσι θα εξαγνιστεί το τόξο για το κακό που έκαμε στο σπίτι μου.    

Ηρακλής και Ομφάλη

Ηρακλής & Ιόλη: (Ντουέτο)

Ηρακλής: Τρία χρόνια δούλος της Ομφάλης εξαγνίστηκα από την ιερή μανία που μου έστειλε η Ήρα κι όλα αυτά για σένα Ιόλη.

Ηρακλής - Ιόλη: Ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ' ἔχουσαι· ὑμεῖς γὰρ θεαί ἐστε πάρεστέ τε ἴστέ τε πάντα, ἡμεῖς δὲ κλέος οἶον ἀκούομεν οὐδέ τι ἴδμεν

Ιόλη: Στις μαύρες θάλασσες

Ηρακλής: Εκεί σε αντικρίζω

Ιόλη: Στις μαύρες θάλασσες

Ηρακλής: Κύματα αφρισμένα

Ιόλη: όλο το πάθος βλέπεις

Ηρακλής: γιατί να το αποφύγω

Ιόλη: το πείσμα μένει

Δηιάνειρα: Τι να κάμω;

Ιόλη: μια σκοτεινιά με πνίγει

Ηρακλής: όλο υποψίες

Ιόλη: και μια θολούρα

Ηρακλής: τόση ανασφάλεια

Ο Ηρακλής στο παλάτι της Ομφάλης

Ιόλη: μα υποφέρω τόσα

Ηρακλής: έχε εμπιστοσύνη

Ιόλη: τα λόγια σου πιστεύω.

Δηιάνειρα: προσπαθεί γι’ αυτή

Ιόλη: Σκοτεινή είναι η ψυχή μου για σε

Ηρακλής-Ιόλη: Των Ολυμπίων Θεών η δόξα μας τυραννά και το μένος της Ήρας!

Ηρακλής-Ιόλη - Δηιάνειρα: Η Αφροδίτη φωτίζει του Πλούτωνα τον στρόβιλο του έρωτα μες στο κάστρο του.

Ιόλη: Ασεμε να φύγω…

Ηρακλής: Μην αντιστρέφεσαι τις βουλές των θεών!

Ιόλη: Αχ! Πότε, θα ελευθερωθώ!

Δηιάνειρα: δεν τον θέλει, τι της έχει βρει, άσπλαχνοι θεοί!

Όσοι σκύβουν μπρος στην Αδράστεια είναι σοφοί!

Ηρακλής- Ιόλη: Όσοι σκύβουν μπρος στην Αδράστεια είναι σοφοί

Ιόλη: Άσεμε να χαθώ στην μοίρα μου

Ηρακλής: Χρέος έχω στον Πατέρα μου στον Όλυμπο!

Ο Ηρακλής δούλος της Ομφάλης

Ιόλη: Ω Θεοί! Πατέρα Εύρυτε!

Ηρακλής: Πατέρα Δια!

Δηιάνειρα: Καταραμένη ώρα!

Ηρακλής- Ιόλη: Ήταν η ώρα ανοιχτή

Δηιάνειρα: Κακή και μαύρη

Ιόλη: Ηρακλή φοβάμαι το θάνατο

Μαύρες θάλασσες βλέπω μπροστά μου!

Δηιάνειρα: Κακοτυχιά. Τι είναι αυτά που ακούω η έρημη.

Θέλει μια που δεν τον θέλει…Ηρακλή πόσο σε θέλω!

Χορωδία: Που είναι ο Ηρακλής να στεφανώσει τους αθλητές;

Ηρακλής: Ιόλη γύρνα στην Οιχαλία και θα έρθω για τον γάμο πριν πάμε στην Τραχίνα. Βασιλιάς της Οιχαλίας τώρα είμαι εγώ κι εσύ θα ακολουθείς τις εντολές μου.

Ηρακλής, Νέσσος και Δηιάνειρα

Να στεφανώσω τους αθλητές με κότινο, πρέπει να φύγω τώρα

Ιόλη: Ηρακλή αντίο!

Ηρακλής: Ιόλη αντίο!

Δηιάνειρα: Μη φεύγεις Ηρακλή, μείνε ακόμα λίγο κι ας είσαι μαζί της,

Ακόμα λίγο μείνε…

Ηρακλής: προέχει πάνω από όλα η δόξα των Ελλήνων!

Ηρακλής - Ιόλη - Δηιάνειρα: Θα είμαστε μαζί σαν θα γυρίσουν όλα!

Η Ιόλη φεύγει. Ο Ηρακλής κοιτά την Δηιάνειρα αλλά δεν την γνωρίζει και φεύγει.

Δηιάνειρα, Ηρακλής και Νέσσος 

Δηιάνειρα: Μείνε ακόμα λίγο…Ποθεί μια γυναίκα που δεν τον θέλει…

Ο ανίκητος Ήρωας νικήθηκε από τον έρωτα. Ο έρωτας είναι ο πιο δυνατός εχθρός του ανθρώπου… Τι να κάμω; αχ και να μπορούσα να του φωνάξω πόσο τον αγαπώ… ότι ο δικός μου ο έρωτας δεν έπαψε να με καίει γιαυτόν ούτε για μια στιγμή…

Ηρακλή θέλω τόσο να σου πω πόσο σε θέλω, να πέσω στα πόδια σου να με λυπηθείς και να γυρίσεις σπίτι μαζί μου…

Ότι κι αν πω ότι κι αν κάμω είναι ανώφελα, το πάθος σ’έχει κυριέψει, πρέπει να γυρίσω πίσω στην Τραχινα, τώρα τα ξέρω όλα… Η συμφορά έρχεται σιγά, όπως ο Μέγας Οφις βραδέως εκτείνει τας σπείρας του σώματος του.

Είμαι τόσο μόνη, αισθάνομαι την ομίχλη να τυλίγει γύρω το κορμί μου…   

Ηρακλή, είμαι χαμένη… πρέπει να του μιλήσω…να του πω πόσο τον αγαπώ…

Να έμενες  ακόμα λίγο εκεί μαζί της…έφυγες… κι αυτή η σκιά σου ακόμα φεύγει…