Η Ολυμπιακή Φλόγα
Παναγιώτης
Καρουσος
Τραγωδία σε δύο πράξεις βασισμένη στους μύθους τού Ηρακλή και την ίδρυση των
Ολυμπιακών Αγώνων, και στην τραγωδία τού Σοφοκλή Τραχηνιαις.
Πράξη
πρώτη
Στάδιο αρχαίας Ολυμπίας. Κοντά στον τάφο τού
Πέλοπα όλα είναι έτοιμα για τούς πρώτους ολυμπιακούς αγώνες.
Εισαγωγή της όπερας
Μπροστά στο Ολυμπιακό Στάδιο ο κόσμος και οι
αθλητές έρχονται για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Όλοι περιμένουν τον
Ηρακλή με τον Βασιλιά Ευρυσθέα.
Δηιάνειρα: Έφυγα
κρυφά από την Τραχίνα να δω τον Ηρακλή.
Θα μπει στεφανωμένος για
τους αγώνες προς τιμήν των Ολύμπιων Θεών.
Θα μείνω εδώ παρέκει να
τον δω, στολισμένο σαν τον Ήλιο Απόλλωνα στο άνοιγμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν
πρέπει να με δει κανένας.
Ποια να είναι αυτή που
στέκι μπροστά στην είσοδο του σταδίου;
Κρατά ένα τόξο… (πηγαίνει προς την Ιόλη αλλά μόλις
η Ιόλη αντιλαμβάνεται ότι την κοιτά η Δηιάνειρα γυρίζει γρήγορα)
Ακούγονται φωνές
Δηιάνειρα: Μα νάτος ο Ηρακλής έρχεται,
να κι ο Ευρυσθέας ακολουθεί, να μπορούσα να τον πλησιάσω…
Χορωδία:
Ζήτω ο Βασιλιάς των Μυκηνών Ευρυσθέας! Ζήτω!
Ζήτω ο Ηρακλής ο Μεγάλος Ήρωας, γιος του Δια και
της Αλκμήνης! Ζήτω!
Διάλογος Ηρακλή και Ιόλη
Ιόλη: Ηρακλή!
Ηρακλής: Ιόλη
τι γυρεύεις εδώ;
Ιόλη: Σου
έφερα το τόξο του Απόλλωνα
Ηρακλής: Εδώ
τιμώ τους θεούς, δεν σου το ζήτησα
Ιόλη: Ο
χρησμός είπε να σου το φέρω εγώ εδώ στο στάδιο πριν τους αγώνες
Ηρακλής: Μα
για ποιο χρησμό μιλάς;
Ιόλη: Ηρθε
στον ύπνο μου ο Ίφιτος, ήταν πληγωμένος, μου ζήτησε χρησμό να πάρω από τον
Απόλλωνα, για να ησυχάσει η ψυχή του στον Άδη. Πάρε το τόξο…
Ηρακλής: Δεν
ήταν αρκετό να με νικήσει ο Εύρυτος
κι ας ήταν θεϊκό.
Ιόλη: Όμως
μετά σκότωσες τον πατέρα μου τον Εύρητο και κατάστρεψες το βασίλειο μου,
γιατί να θέλω έναν που ξεκλήρισε την οικογένεια μου;
Ηρακλής: Αν τόσο σε ένοιαζε η
οικογένεια σου δεν θα προτιμούσες να τους δεις να σφάζονται μπροστά στα μάτια
σου χωρίς να υποκύψεις, άλλωστε ο πατέρας σου ο Εύρυτος προκήρυξε πανελλήνιο
αγώνα τοξοβολίας με σένα ως έπαθλο για όποιον τον νικούσε. Κι ο Εύρυτος νόμισε ότι με αυτό το Τόξο το δώρο του Απόλλωνα θα με
νίκαγε, αλλά ο Απόλλωνας ηθέλησε να νικήσω εγώ, όμως γιατί μου το έφερες εδώ;
Ιόλη: Ο
αδελφός μου ο Ίφιτος πριν πεθάνει από τα χέρια σου μου το έδωσε. Και τώρα έλαβα
χρησμό να σου το φέρω να το δώσεις στον Οδυσσέα τον Κεφαλήνα βασιλιά.
Σαν πάει στην Ιθάκη θα έχει με αυτό μνηστήρες της
γυναίκας του της Πηνελόπης να εξοντώσει. Έτσι θα εξαγνιστεί το τόξο για το κακό
που έκαμε στο σπίτι μου.
Ηρακλής & Ιόλη: (Ντουέτο)
Ηρακλής: Τρία χρόνια δούλος της Ομφάλης εξαγνίστηκα από την
ιερή μανία που μου έστειλε η Ήρα κι όλα αυτά για σένα Ιόλη.
Ηρακλής - Ιόλη: Ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια
δώματ' ἔχουσαι· ὑμεῖς γὰρ θεαί ἐστε πάρεστέ τε ἴστέ τε πάντα, ἡμεῖς δὲ κλέος οἶον ἀκούομεν οὐδέ τι ἴδμεν
Ιόλη: Στις μαύρες θάλασσες
Ηρακλής: Εκεί σε αντικρίζω
Ιόλη: Στις μαύρες θάλασσες
Ηρακλής: Κύματα αφρισμένα
Ιόλη: όλο το πάθος βλέπεις
Ηρακλής: γιατί να το αποφύγω
Ιόλη: το πείσμα μένει
Δηιάνειρα: Τι
να κάμω;
Ιόλη: μια σκοτεινιά με πνίγει
Ηρακλής: όλο υποψίες
Ιόλη: και μια θολούρα
Ηρακλής: τόση ανασφάλεια
Ιόλη: μα υποφέρω τόσα
Ηρακλής: έχε εμπιστοσύνη
Ιόλη: τα λόγια σου πιστεύω.
Δηιάνειρα: προσπαθεί
γι’ αυτή
Ιόλη: Σκοτεινή είναι η ψυχή μου για σεva
Ηρακλής-Ιόλη: Των Ολυμπίων Θεών η δόξα μας τυραννά και
το μένος της Ήρας!
Ηρακλής-Ιόλη -
Δηιάνειρα: Η Αφροδίτη
φωτίζει του Πλούτωνα τον στρόβιλο του έρωτα μες στο κάστρο του.
Ιόλη: Ασεμε να φύγω…
Ηρακλής: Μην αντιστρέφεσαι τις βουλές των θεών!
Ιόλη: Αχ! Πότε, θα ελευθερωθώ!
Δηιάνειρα: δεν
τον θέλει, τι της έχει βρει, άσπλαχνοι θεοί!
Όσοι σκύβουν μπρος στην Αδράστεια είναι σοφοί!
Ηρακλής- Ιόλη: Όσοι σκύβουν μπρος στην Αδράστεια είναι
σοφοί
Ιόλη: Άσεμε να χαθώ στην μοίρα μου
Ηρακλής: Χρέος έχω στον Πατέρα μου στον Όλυμπο!
Ιόλη: Ω Θεοί! Πατέρα Εύρυτε!
Ηρακλής: Πατέρα Δια!
Δηιάνειρα: Καταραμένη
ώρα!
Ηρακλής- Ιόλη: Ήταν η ώρα ανοιχτή
Δηιάνειρα: Κακή
και μαύρη
Ιόλη: Ηρακλή φοβάμαι
το θάνατο
Μαύρες θάλασσες
βλέπω μπροστά μου!
Δηιάνειρα: Κακοτυχιά.
Τι είναι αυτά που ακούω η έρημη.
Θέλει μια που δεν τον
θέλει…Ηρακλή πόσο σε θέλω!
Χορωδία: Που είναι ο Ηρακλής να στεφανώσει τους αθλητές;
Ηρακλής: Ιόλη γύρνα στην Οιχαλία και
θα έρθω για τον γάμο πριν πάμε στην Τραχίνα. Βασιλιάς της Οιχαλίας τώρα είμαι
εγώ κι εσύ θα ακολουθείς τις εντολές μου.
Να στεφανώσω τους
αθλητές με κότινο, πρέπει να φύγω τώρα
Ιόλη: Ηρακλή αντίο!
Ηρακλής: Ιόλη
αντίο!
Δηιάνειρα: Μη
φεύγεις Ηρακλή, μείνε ακόμα λίγο κι ας είσαι μαζί της,
Ακόμα λίγο μείνε…
Ηρακλής: προέχει πάνω από όλα η δόξα των Ελλήνων!
Ηρακλής - Ιόλη - Δηιάνειρα: Θα είμαστε μαζί σαν θα γυρίσουν όλα!
Η Ιόλη φεύγει. Ο Ηρακλής
κοιτά την Δηιάνειρα αλλά δεν την
γνωρίζει και φεύγει.
Δηιάνειρα: Μείνε
ακόμα λίγο…Ποθεί μια γυναίκα που δεν τον θέλει…
Ο ανίκητος Ήρωας
νικήθηκε από τον έρωτα. Ο έρωτας είναι ο πιο δυνατός εχθρός του ανθρώπου… Τι να
κάμω; αχ και να μπορούσα να του φωνάξω πόσο τον αγαπώ… ότι ο δικός μου ο έρωτας
δεν έπαψε να με καίει γιαυτόν ούτε για μια στιγμή…
Ηρακλή θέλω τόσο να σου
πω πόσο σε θέλω, να πέσω στα πόδια σου να με λυπηθείς και να γυρίσεις σπίτι
μαζί μου…
Ότι κι αν πω ότι κι αν
κάμω είναι ανώφελα, το πάθος σ’έχει κυριέψει, πρέπει να γυρίσω πίσω στην
Τραχινα, τώρα τα ξέρω όλα… Η συμφορά έρχεται σιγά, όπως ο Μέγας Οφις βραδέως
εκτείνει τας σπείρας του σώματος του.
Είμαι τόσο μόνη,
αισθάνομαι την ομίχλη να τυλίγει γύρω το κορμί μου…
Ηρακλή, είμαι χαμένη…
πρέπει να του μιλήσω…να του πω πόσο τον αγαπώ…
Να έμενες ακόμα λίγο εκεί μαζί της…έφυγες… κι αυτή η
σκιά σου ακόμα φεύγει…
Δηιάνειρα: (άρια) Ηρακλή σε αγαπώ! Πως θα
ήθελα όλα να τελειώσουν και να έρθεις κοντά μου για πάντα στο σπίτι μας. Έλα
Ηρακλή τα παιδία μας σε περιμένουν…
Δεν ξέρω τι να είναι αυτό που νιώθω, θέλω να χαθώ μέσα στην αγκαλιά σου…
Μην αρνηθείς στο σπίτι πίσω να έρθεις. Μην αρνηθείς Ηρακλή. Ηρακλή σε αγαπώ!
Δεν ξέρω τι να είναι αυτό που νιώθω, θέλω να χαθώ μέσα στην αγκαλιά σου…
Μην αρνηθείς στο σπίτι πίσω να έρθεις. Μην αρνηθείς Ηρακλή. Ηρακλή σε αγαπώ!
Είσοδος βασιλιά Ευρυσθέα στο στάδιο
Χορωδιακό
Κάστορα και
Πολυδεύκη αείσεο, Μούσα λίγεια,
Τυνδαρίδας, ο Ζηνος Ολυμπίου εξεγένοντο:
τους υπο Τηϋγέτου κορυφης τέκε πότνια Λήδη
λάθρη υποδμηθείσα κελαινεφέι Κρονίωνι.
Τυνδαρίδας, ο Ζηνος Ολυμπίου εξεγένοντο:
τους υπο Τηϋγέτου κορυφης τέκε πότνια Λήδη
λάθρη υποδμηθείσα κελαινεφέι Κρονίωνι.
χαίρετε,
Τυνδαρίδαι, ταχέων επιβήτορες ίππων.
Πυθία
Ο βασιλιάς του
Άργους Ευρυσθέας
Χορωδία
Ζήτω
Ευρυσθέας (αρια)
Ω Θεοι του
Ολυμπου σας προσφερουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες
Ανοιγω τους
πρωτους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους αγώνες της Ελλάδος.
Τιμή στους θεούς μας, δόξα στους νέους μας, δόξα στη γενιά μας. Δόξα στον Ηρακλή τον ήρωα μας. Που έσωσε τη χώρα μας από όλα τα δεινά, και οργάνωσε ετούτους τους αγώνες. Ζήτω οι Αθλητές μας.
Τιμή στους θεούς μας, δόξα στους νέους μας, δόξα στη γενιά μας. Δόξα στον Ηρακλή τον ήρωα μας. Που έσωσε τη χώρα μας από όλα τα δεινά, και οργάνωσε ετούτους τους αγώνες. Ζήτω οι Αθλητές μας.
Δόξα και τιμή
στους αθλητές. Η Ελλάδα μας ενώνει όλα της τα παιδία!
Χορωδία
Χορωδία
Δόξα και τιμή
στους αθλητές. Η Ελλάδα μας ενώνει όλα της τα παιδία.
Ευρυσθέας
Ευρυσθέας
Και τώρα ο
Ηρακλής θα φέρει την Ολυμπιακή τη φλόγα
Χορωδία
Ζήτω ο Ηρακλής
και η Ολυμπιακή Φλόγα
Ζήτω ο Ευρυσθέας
το Άργος κ’η Ελλάς
Ηρακλής: Το μήνυμα των αγωνων είναι: «Συνεχίστε
να προσπαθείτε και τελικά θα τα καταφέρετε. Όσο δύσκολες και αν είναι οι
συνθήκες, η επιτυχία είναι δυνατή»
Ευρυσθέας: Αν κερδίσετε στους Ολυμπιακούς αγώνες,
τότε ανυψωνόσαστε, ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο θεσμος ειναι όσο πιο κοντά
μπορούν οι θνητοί να φτάσουν τους θεούς. η συγκέντρωση αυτή θα βοηθησει τους
Έλληνες να γίνουν όλοι φίλοι µεταξύ τους.
Ηρακλής: Ω Βασιλιά μου Ευρυσθέα, κι ω κόσμε της
Ελλάδας ακούστε.
(αρια) Τη Φωτιά
της Γνώσης ανάβω, το δώρο του Προμηθέα σε μας.
Ω κοσμε τις
Ελλαδος στον Προμηθέα χρωστάμε την γνώση και την τέχνη.
Η γέννηση του πολιτισμού μας ανήκει! Ω Έλληνες, όλοι θέλουμε έναν ήλιο να λάμψει πάνω στον ουρανό της σοφίας μας. Έναν φωτεινό τεράστιο ουρανό εδώ!
Η γέννηση του πολιτισμού μας ανήκει! Ω Έλληνες, όλοι θέλουμε έναν ήλιο να λάμψει πάνω στον ουρανό της σοφίας μας. Έναν φωτεινό τεράστιο ουρανό εδώ!
Του Προμηθέα
καίει η φωτιά! Ω Φως της Γνώσης, ιερό της αλήθειας φως!
Που τα σκοτάδια
συ φωτίζεις φως! Να αστραποβολήσουμε μαζί σου μπορούμε, αιώνιο φως της γνώσης.
Φλόγα άγια των θεών! Ω Προμηθέα το φως του μέλλοντος εμείς κρατάμε μες στα
χέρια μας, τη γνώση των θεών.
Ευρυσθέας: Ω Ηρακλή. Όλα τα οφείλουμε στους θεούς μας, μα πιο πολύ στον Προμηθέα.
Χορωδία: Ζήτω ο Προμηθέας! Ζήτω οι Έλληνες!
Ευρυσθέας: Ας αρχίσουν οι αγώνες!
Πυθία: Το πρώτο άθλημα είναι η πάλη. Ιόλαος και Φοίβος
Χορωδία: Ιόλαος, Ιόλαος! Φοίβος, Φοίβος!
Πυθία: Νικητής ο Ιόλαος! Φέρτε τον Κότινο!
Χορωδία: Στεφανώσετε το νικητή με κλαδιά αγριελιάς!
Πυθία: Αλεξανδρος και Νικόμαχος
Χορωδία: Ζήτω η Έλληνες!
Ευρυσθέας: Ας αρχίσουν οι αγώνες!
Πυθία: Το πρώτο άθλημα είναι η πάλη. Ιόλαος και Φοίβος
Χορωδία: Ιόλαος, Ιόλαος! Φοίβος, Φοίβος!
Πυθία: Νικητής ο Ιόλαος! Φέρτε τον Κότινο!
Χορωδία: Στεφανώσετε το νικητή με κλαδιά αγριελιάς!
Πυθία: Αλεξανδρος και Νικόμαχος
Χορωδία: Ζήτω η Έλληνες!
Πράξη
δευτερη
Τραχινα. Μπροστά στο παλάτι του Ηρακλή h Δηιανειρα monh
Αλκμήνη (αρια)
Δέσποινα
Δηιανειρα, σε έχω ιδωμένη πολλές φορές πικρότατους εσύ να κάμεις θρήνους
κλαίοντας για τον μισεμό του Ηρακλέους. Και τώρα είναι δίκαιο τους πονεμενους
να νουθετούν με γνώμες κάποτε οι συγγενείς. Και εγώ ας σου πω το που θαρρώ πως
σε συμφέρει. Πως αφού έχεις παιδιά, δεν στέλνεις ένα τον άνδρα σου τον Ηρακλή
να βρει. Τον Υλλον που δεν θα επιθυμεί να τον νομίζουν βέβαια ανοιαστον για την
τύχη που έλαβε ο πατέρας του. Μα να το παιδί μας που έρχεται.
Υλλος: (αρια) Χτες το βραδυ στα
σκοταδια ειρθε ο Διας και μου ειπε τον πατερα Ηρακλη να βρω. Ειρθε η ωρα να
γιρισει σπιτι μας και να τελειωνει με τους αθλους ετσι μου ειπε ο Ζευς. Μητερα
φευγω τον πατερα παω να φερω, πισω στο σπιτι μας για σε και την Αλκμηνη. Ομως
φοβαμε που θεοι και ανθρωποι τωρα συμφονουν για τον πατερα ο ηρωας να μεινει
σπιτι.
Δια μεγαλε το δρομο φωτησε με την φλογα του Ολυμπου ο Ηρακλης να δοξαστει
και εμεις μαζι να σε τιμουμε!
Διαλογος
Δηιανειρα
Παιδί μου,
σπλάχνο μου Υλλε. Θαρρώ και η Αλκμήνη μου
είπε λόγια σωστά, και σαν μάνα του Ηρακλή ετούτα μας είπε.
Υλλος
Τι είπε, πες μου
αν το νομίζεις πρέπον
Δηιανειρα
Μου είπε, ντροπή
τόσο καιρό που ο πατέρας λείπει να μην ξέρει το παιδί του που είναι
Υλλος
Αλλά όμως ξέρω αν
όσα λένε εγώ πιστέψω
Δηιανειρα
Και που παιδί μου
ακούς να λεν πως είναι
Υλλος
Την περασμένη τη
χρονιά, σε μια γυναίκα Λυδην λένε πολυν καιρό πως ήταν
Δηιανειρα
Τα πάντα περιμένω
αν έχει πάθη τούτο
Υλλος
Αλλά όμως πως
ελυτρώθηκε έχω ακουσμένα
Δηιανειρα
Που λεν ζώντας η
νεκρός πως είναι παιδί μου
Υλλος
Λένε πως στην
Εύβοια στρατεύει για του Ευρυτου την πόλη
Δηιανειρα
Ξέρεις ότι
βέβαιες μου έχει αφήσει μαντύες για τον τόπο αυτό παιδί μου
Υλλος
Πες μου μητέρα
Δηιαειρα
Πως είτε μέλλει
τη ζωή αυτού να χάση η και τον άθλο τούτο ξεπερνώντας κείνος ήσυχος την
επίλοιπη ζωή να ζήση. Αν είναι λοιπόν σε κρίσιμη στιγμή δεν θα βοηθήσεις παιδί
μου όταν βλέπεις πως θα σωθούμε μόνο αν σωθεί ο πατέρας
Υλλος
Μάνα γλυκιά μου
κι εγώ το θέλω να έρθει ο πατέρας. Βάρος μεγάλο να είσαι του πιο μεγάλου ηρωα
το πρώτο παιδί. Τώρα όμως νοιώθω πως εγώ δεν θε να αφήσω χωρίς να μάθω την
αλήθεια πάνω σε όλα.
Όμως πηγαίνω μάνα
μου κι αν τις μαντείες γνώριζα από καιρό θε να είχα πάει.
Δηιανειρα
Εμπρός λοιπόν, το
να μάθεις έστω και αργά, φανερά κέρδος μας είναι
Αλκμήνη
Ναι παιδί μου
Υλλε πήγαινε.
Ντουέτο Ύλλος και Μακαρία
Ύλλος: Ας τραγουδήσουν
ύμνους μες το παλάτι μας
Κι ας ακουστεί φωνή Ορφεως χαρμόσυνη
Για τον προστάτη Απόλλων με φαρέτρα και τόξο
Εμείς να πούμε ύμνο ευχαριστήριο σε αυτόν
Με χαρά πετώ και μεθώ με τι σκέψη από τον αυλό
Κισσός με στρέφει σε βακχικό χορού αγώνα παιανικό!
Ύλλος &
Μακαρία: Σαν θεϊκά
αδέλφια εμείς Άρτεμη και Απόλλωνα
Με τα δαδιά στα χέρια μαζί Νύμφες Σελήνη μας οδηγεί
Μακαρία: Ύλλε τα νέα να
φέρεις με Ηρακλεως πομπή
Με βακχική τετράς φωτεινών ανέμου Νυμφών
Και σεις που κατοικείτε Μούσες μες τις πλαγιές
Στη λύρα παίξτε ύμνο γλυκό γυρισμού
Με χαρά πετώ και μεθώ με τι σκέψη από τον αυλό
Κισσός με στρέφει σε βακχικό χορού αγώνα παιανικό!
Σαν θα έρθει ο πατέρας σπίτι με σένα μαζί
Ύλλος: Θυσίες θα
προσφέρει που το θηρίο έχει πει
Μακαρία: Των Τραγουδιών η
Λύρα σιγά ας παίξει γλυκά
Ύλλος: Στον Λυρικό
Αγώνα των Ολυμπίων Θεών
Ύλλος &
Μακαρία: Σαν θεϊκά
αδέλφια εμείς Άρτεμη και Απόλλωνα
Με τα δαδιά στα χέρια μαζί Νύμφες Σελήνη μας οδηγεί
Ύλλος: Ω! Μακαρία
ευχήσου για με
δρόμο να κάμω με το καλό
Σαν θα γυρίσω στον ουρανό
να είναι τ’αστέρια πιο λαμπερά
Μακαρία:… λαμπερά!
Υλλος: Αντίο!
Αλκμήνη: (Μονόλογος) Λέγει μια παροιμία παλιά:
«Προτού πεθάνει νανενας, δεν μπορείς να πεις ευτυχισμένος η δυστυχής πως
έζησε».
Όμως μπορούσα για την δική μου εγώ ζωή να ειπώ πως είναι δύστυχη και βαρύτατη προτού να κατέβω στον Άδη. Καημενη Δηιανειρα σε σενα βλεπω ολη την ζωη μου.
Όμως μπορούσα για την δική μου εγώ ζωή να ειπώ πως είναι δύστυχη και βαρύτατη προτού να κατέβω στον Άδη. Καημενη Δηιανειρα σε σενα βλεπω ολη την ζωη μου.
Ο Αχελώος ο
ποταμός φανερωμένος σε τρεις μορφές κηνηγουσε την Δηιανειρα. Άλλοτε ταύρινη
αυτός την όψιν είχε άλλοτε δρακινη μορφή κι άλλοτε ερχόταν βοιδομετωπος. Ο
Ηρακλης σαν την ειδε απελπισμενη, και νικώντας στη μάχη τον Αχελώο την ελευθερώνει.
Κι εγώ σκιρτούσα από τη χαρά μου, καθόμουνα σβολομενη σε μιαν άκρη. Μόλις
γυναίκα του Ηρακλή έγινε αδιάκοπο ειχα φόβο. Αχ! Γιατί σπαράζει η καρδιά μου
γιαυτονε πάντα. Η νύχτα τον φέρνει και η νύχτα τον διώχνει. Εκαμε παιδιά που
εκείνος τα είδε σαν ο γεωργός το μακρινό χωράφι βλέπει όταν τα σπέρνει και όταν
το θερίζει. Και τώρα πλέον ενώ μπορούσε να τελείωση όλα του τα άθλα ωστόσο πάλι
εγώ υποφέρω. Και σε πικρή αφήνοντας εμας αγωνία εμίσεψε. Εμείς απομένομε στην
Τραχινα την τερατοδη, ο Ηρακλης όμως που βρίσκεται κανείς δεν ξέρει. Και με το
νου μου κακό βάζω μήπως έπαθε. Αχ! Ωιμέ! Γιατί δεν είναι λίγος καιρός που δεν
έχομε μάθει γιαυτονε. Φοβούμαι τρομερό κακό σα συλλογουμε και των θεών ζητώ την
ευσπλαχνία. Ωιμέ!
Αλκμήνη & Δηιάνειρα (ντουετο)
Αλκμήνη
Δηιανειρα χρυσή
κόρη μου, όλο δακρύζεις, είσαι γιομάτη πόθο για το γιο μου
Δηιανειρα
Όλα αυτά τα
χρόνια μην τον χάσω φοβάμαι μητέρα
Αλκμήνη
Ο Δίας που μου
τον έδωσε σε έφερε στον δρόμο της ζωης του για να μήνης
Δηιάνειρα
Πόσο ωραίο να το
ακούω, μα μια θλίψη με τρώγει
Αλκμήνη
Κι εγώ το νιώθω
αυτό
Δηιάνειρα
Τότε μα να την
ίδια τη στεναχώρια μου κοιτώντας θε να νιώσεις τούτα τα δεινά μου. Πότε ο Δίας
θα μου τον φέρει…
Αλκμήνη
Μετράει ο χρόνος
Δηιάνειρα
Ποσό μετράει, οι
μέρες φεύγουν
Αλκμήνη
Κάθε σου στιγμή
είναι αιώνια, και κάθε πόνος
Δηιάνειρα
Μητέρα μου ωιμέ,
ο πόνος μου είναι φριχτός
Ο έρως νικά
μητέρα μου
Αλκμήνη
Ο έρως ποτέ δεν
τελειώνει για σε λιώνει
Φοβάσαι αυτό που
νιώθεις βασίλισσα μου
Δηιάνειρα
Ο μητέρα μέσα στο
κρασί της Αφροδίτης που ήπια ήταν πολύ πίκρα
Αλκμήνη
Ο Αφροδίτη γυνή
της γυναίκας η καρδιά πάντα υποφέρει από τον άντρα
Θες παιδί θες
άντρας, μόνο η γυναίκα την καρδιά του άντρα απαλύνει
Δηιάνειρα
Ο εξαρτάτε από
τον άντρα… ας έλθει πίσω σπίτι, ω βόηθα Αφροδίτη, φερτονε σπίτι ανοιχτου το δρόμο
να γυρίσει.
Τριο Αλκμηνη, Δηιανειρα,
Μακαρια
Γυναίκες της Τραχινας
Αυτός όπου
πεθαίνοντας η νύκτα η πλουμισμένη γεννά κι αποκοιμα, ο φλογισμένος ο ήλιος, ο
ήλιος το ζητώ τούτο σε μένα να φανέρωση, που της Αλκμήνης βρίσκετε το σπλάχνο.
Δεν πρέπει αρχοντησα μου να χάσεις την ελπίδα πουχεις Δηιανειρα.
Κλαίω για σε
δύστυχο πουλί βασίλισσα μου
Δηιάνειρα
Θαρρώ πως έμαθες
τη συμφορά μου και ηλθες, αλλά είθε να μην αξιωθείς ποτέ να μάθεις τον καημό
που φθείρει μου τα σπλάχνα. Πολλές οι συμφορές που με έχουν κάμει να κλάψω,
αλλά σκληρότερο από αυτές τούτο που θα σου πω.
Πριν ο Ηρακλής
φύγει για το τελευταίο ταξίδι, μου άφησε δελτον για τα παιδιά του, τι μοιράδια
θε να λάβουν της πατρικής κληρονομιάς, αν ένα χρόνο και μήνες τρεις μακριά από
τον τόπο μήνη.
Ως η αρχαία φηγός
είπε με τη φωνουλα των δυο περιστερών εις την Δωδώνη.
Ηλθε ο καιρός που
να αληθέψουν όλα τούτα στην πράξη και να τλεσθουν ένα προς ένα.
Και να γιατί
ξυπνώ από τον ύπνο ταραγμένη, τον ύπνο τον γλυκύ.
Με πιάνει τέτοιος
φόβος στη σκέψη πως μπορώ ποτέ να μείνω από τον καλύτερο μέσα στους άνδρες
στερημένη. Αχ λυπηθείτε με τη δυστυχισμένη
Γυναίκες της Τραχινας
Η Αφροδίτη νικά
με τη δύναμη τη μεγάλη.
Κανένας δεν την
καταβαλη.
Όταν ο Αχεώος,
θυμώδης ποταμός, κι ο Ηρακλής τέκνον του Διός στον αγώνα κατεβηκαν για της
Δηιανειρας τον έρωτα μόνο η Κυπρης παράστεκε!
Αλκμήνη
Στο λόφο πάνω η
δέσποινα με τα ωραία μάτια πρόσμενε νικητή τον Ηρακλή
Γυναίκες της Τραχινας
Ο αυλός με τη
γλυκιά βουή ας παίξει τώρα ιερό τραγούδι γλυκό, κι ας φέρει πίσω το τέκνο του
Διός και της Αλκμήνης
Αλκμήνη
Ας έλθει, ας
έλθει όπως τότε νικητής στην γυναίκα του κοντά
Δηιάνειρα
Ω αγαπημένες
Γυναίκες της Τραχινας
Αφροδίτη θεά φέρε
τον Ηρακλή πίσω κοντά στη Δηιανειρα και στο σπίτι του με τη γλυκιά του αυλού τη
μελωδία
Διαλογος
Αλκμήνη: Καλομελέτα πάντα γιατί τώρα βλέπεις
στεφανωμένος να έρχεται ένας και χαρείτε
Δηιάνειρα: Ποιος να είναι;
Αλκμήνη: Μοιάζει με τον Ιόλαο τον φίλο του Ηρακλή
Μα δεν βλέπω τον Ηρακλή, μόνο μια γυναίκα φέρνει μαζί του
Δηιάνειρα: Ποιος να είναι;
Αλκμήνη: Μοιάζει με τον Ιόλαο τον φίλο του Ηρακλή
Μα δεν βλέπω τον Ηρακλή, μόνο μια γυναίκα φέρνει μαζί του
Ποια να ειναι,
δεν την εχω ξαναδει....
Δηιανειρα
Την ξερω...
Ας μπούμε μέσα
στο σπίτι και έχω δώρα στα δώρα που μου έχει στείλει να του στείλω!
Αλκμήνη
Ελάτε μέσα παιδιά
μου…
Μπαίνουν στο παλάτι. Η Δηιανειρα στελνει τον
μανδυα στον Ηρακλη. Βραδιαζει.
Ακούγεται η κραυγή της Δηιανειρας η οποία βγαίνει
έξω ταραγμένη.
Δηιανειρα (αρια)
Α!... φοβούμαι
αγαπημένες μη έχω κάμει πιότερο από όσο χρειάζονταν να έχω κάμει
Γυναίκες της Τραχινας
Τι τρέχει
Δηιανειρα; Τι;
Δηιανειρα (καβατινα)
Την θλιψη μου ακουστε κοπελες μου και κλαψετε μαζι μου
Μαυρο δακρυ σκληρο
σαν την πετρα!.
Για τον χιτώνα
που έστειλα του Ηρακλή, ακούστε με.
Όταν στο γαμήλιο
ταξίδι με τον Ηρακλή φτάσαμε στον Ευηνο ποταμό, εκεί ο Κένταυρος Νέσσος αντί
χρημάτων θα μας περναγε αντίκρυ. Καθώς περνούσε εμένα βάζει τα χέρια του πάνω στο κορμί μου. Βάζω φωνή και ευθύς μια
σαΐτα φαρμακεύτρια ο Ηρακλής του πετά και τον περνά ας τα πνευμόνια. Καθώς
ξεψύχα είπε τούτα... «κόρη του Οινεως του γέροντας, αν το πηγμενο αίμα μου
μαζέψεις από την πληγή με της Ύδρας το φαρμάκι θα έχεις φίλτρο να κρατάς τον Ηρακλή
πιστό σε σένα, καμιά ποτέ γυναίκα άλλη δεν θα κοιτάξει». Μου ειρθε λοιπόν στο
νου που τωχα καλά κρυμμένο στο παλάτι. Έβαψα με αυτό το φίλτρο τον χιτώνα. Κι
έτσι προσπαθώ με φίλτρα μήπως και νικήσω, πίσω να τον φέρω κοντά μου. Τον αγαπώ
και τον θέλω κοντά μου να έρθει για πάντα. Γυναικά του Ηρακλή είμαι εγώ.
Γυναίκες της Τραχινας
Γιατί φοβάσαι
τότε, γιατί;
Δηιανειρα (καμπαλετα)
Όμως το μαλλί που
άλειψα τον χιτώνα που ο Ηρακλής θα βάλη εχαθη. Το φίλτρο εγώ έπρεπε να κρύψω
από τον ήλιο όπως τότε ο Κένταυρος ο άγριος μου είχε πει όταν μπηγμένο το βέλος
του έκαιγε το πλευρό. Και έτσι είχα κάμει. Όμως θέλοντας να το χρησιμοποιήσω
μπήκα στο κρυφό μέρος του σπιτιού και το πήρα. Και με μιαν τουλούπα μαλλιού
άσπρου προβάτου βουτηγμένη στο φίλτρο τον χιτώνα έτριψα. Δίπλωσα τον χιτώνα και
σε ένα κιβώτιο τον εφύλαξα από τις ακτίνες του ηλίου μέχρι ο Ηρακλής να τον
βάλει. Μα καθώς μπαίνω στο παλάτι βλέπω την τουλούπα πουχε παραπέσει στις
αχτίνες του ηλίου διαλυμένη σαν την σκόνη του ξύλου που πέφτει από το πριονίδι χάμω!
Το βλέπω μεγάλο
έχω κάμει κακο στον Ηρακλη. Δεν το ειχα καταλαβει, με προδωσε ο Κενταυρος
Νεσσος. Γιατι καλό να κάμει σε μενα που αιτία ήμουν του χαμού του, αλλά να
εξολοθρέψει αυτον που τον σαΐτεψε ηθελε. Ωιμε!
Αλκμήνη
Να φοβάσαι την
δυστυχία φυσικό μα πριν σου λάχει να απελπίζεσαι δεν πρέπει
Μακαρία
Μητέρα, ο Ύλλος
έρχεται στο σπίτι νεα απο τον πατερα να μας φερει...
Έρχεται ο Ύλλος
αλαφιασμένος και θυμωμενος
Ύλλος
Μακαρια τι μας
βρήκε, το σπίτι μας κλίνει
Μακαρία & Αλκμήνη
Υλλε τι συμβαινει
Ύλλος
Πως θα ήθελα να
μην είχαμε εμείς μητέρα αυτήν που τέτοιο κακό έχει κάνει μέσα στο σπίτι μας
Δηιάνειρα
Τι σου έχω κάμει
και με μισείς παιδί μου; Τι νέο φέρνεις;
Ύλλος
Μάθε ότι τον
πατέρα εσύ τον σκότωσες
Δηιάνειρα
Όχι!
Ύλλος
Ναι, εσύ!
Δηιάνειρα
Εγώ; Πως; Πες μου
Ύλλος
Με τον μανδύα που
του έστειλες
Δηιάνειρα
Αλλοίμονο σε με
την δύστυχη
Ύλλος
Χαροπαλεύει εδώ
πιο κάτω, σε λίγο θα φτάσει εδώ, εγώ ηρθα μπροστά…
Χορός
Φρίκη
Δηιάνειρα
Έλα Δια να με
δεις
Ύλλος
Κακό που δεν
ξεγίνετε… με σπασμούς από το φαρμάκι τυραγνιέται
Μακαρία
Ωιμέ, θεοι του
Ολυμπου, έρημε πατέρα μου… μητέρα μου τι έκανες!
Αλκμήνη
Ω μοίρα! Άτυχο
παιδί μου Ηρακλή
Χορός
Σκότωσες τον
άντρα σου κακορίζικη
Δηιάνειρα (αρια)
Για ιδείτε πως
αλήθεψαν οι προφητείες, δείτε.
Εσπασεν η πηγή
των δακρύων κι απλωθη το κακό.
Τέλειωσα,
συμφορά. Αχ Ηρακλή ωιμέ!
Τι να κάνω; Τι
ζωή πώς να ξεκάνω; Αχ, αχ, αχ!
Δεν είναι κούφιοι
θρήνοι, όχι, κραυγές δυστυχίας είναι.
Στον τάφο σου
κατάρα Κένταυρε, κατάρα.
Ο άνδρας μου ο
μεγάλος ηρωας. Ηρακλή που να είσαι τώρα, τι να σκέφτεσαι, με μισείς… Θεοί!
Ωιμέ! Με μισείς, τι φρίκη! Ηρακλή το αίμα σου βράζει από μίσος, ωιμέ! Να χαθώ.
Συγχώρησε με Ηρακλή! Ηρακλή σ’αγαπω!
Χορός
Που πας;
Η Δηιανειρα τριγυρνάει σαν χαμένη, ξαφνικά
βλέπει ένα σίδερο, το αρπάζει και αυτοκτονεί μπροστά τους.
Χορός
Α!
Αλκμήνη
Δηιανειρα μη…
Μακαρία
Μανούλα μου!
Φέρνουν τον Ηρακλή σε ένα κλινάρι ξαπλωμένο ο οποίος πονά και βογκάει
Ο Ιόλαος δίνει το χέρι του και ο Ηρακλής το
σφίγγει και ανασηκώνεται
Ηρακλής (αρια)
Ω Ζευς πατέρα μου
γιατί με αφήνεις να πεθάνω έτσι; Τόσο άδικα σπίτι και όχι στην μάχη; Εμένα τον
γιο σου τον ημίθεο. Άδη άνοιξε. Πατέρα τον κεραυνό σου καταπάνω μου ρίξε. Τι
φρίκη να ζω έτσι. Του αθλίου δείτε την κατάντια. Τις θυσίες Ζευς που σου έκαμα
με ανταμείβεις τώρα; Χέρια μου, μπράτσα μου, είστε σεις που το λιοντάρι της
Νεμεας και την Ύδρα και τον Κέρβερο, και τους Κένταυρους νικήσατε; Και η δόξα
μου έχει φτάσει μέχρι τα άστρα, μέχρι τον Όλυμπο. Κανείς εμένα δεν με νίκησε
μέχρι τώρα, κι όλους άντεξα τους πόνους. Τώρα στενάζω. Αχ!
Διαλογος
Αυτός ο μανδύας
μου ξεσκίζει το σώμα, αχ, φρίκη, αχ!
Υλλε παιδί μου
που εισαι, δείξε ότι είσαι αληθινό παιδί μου και μη τιμήσεις πιότερο από το
δικό μου το όνομα της μητέρας σου! Άμε και πάρτη και παρέδωσε την σε μένα…
Μακαρια
Πατερά μου… μάθε
πως σφάχτηκε εδώ και λίγη ώρα μόνη της
Ηρακλής
Αλλοίμονο, το
θάνατο που από το δικό μου χέρι άξιζε να λάβει μοναχή της πήρε
Χορός
Χωρίς μάνα και
πατέρα τι θα καμει το ερημο το παιδι τωρα τι θ’απογινει
Ηρακλής
Μητέρα έλα στην
αγκαλιά μου
Αλκμήνη
Ηρακλή παιδί μου,
μόνο η Δηιανειρα σε αγάπησε
Χορός
Για σένα σφάχτη,
γιατί δεν μπορούσε να σε αντικρύσει Ηρακλή
Αλκμήνη
Παιδιά μου… Γιε
μου, γιε του Δια, που είναι ο πατέρας σου τώρα να σε σώσει; Γιατί σε αφήνει
έτσι; Γιατί; Παιδί μου, όταν με τον Δια κοιμόμουνα άτρωτος κι αθάνατος πως θα
ήσουνα νόμιζα. Αλλά η Δηιανειρα καθώς τον ερωτά σου με τη σκλάβα είδε θέλησε
την αγάπη σου με κάποιο φίλτρο να εξασφάλιση, λάθεψε ωστόσο
Ηρακλής
Και ποιος μέσα
στους Τραχινους ο καλός μάγος;
Αλκμήνη
Ο Κένταυρος ο
πεθαμένος πότε Νέσσος την είχε πείσει με ένα τέτοιο φίλτρο τον πόθο σου για τον
εαυτό της
Ηρακλής
Ωιμέ! Αρχαίος από
τον πατέρα μου τον Δια χρησμός μου είχε πει πως θα πήγαινα από κάποιον που
κατοικεί στον Άδη. Είμαι στην κορυφή της συμφοράς.
Υλλε έλα δω παιδί
μου που εισαι
Μακαρια
Πατέρα μου τι
είναι;
Ότι θες θα κάνω ο
Υλλος πηγε και ανεβηκε στην ψηλη ραχη να μην βλεπει
Ηρακλής
Ξερίζωστε
αγριελιές και δρύες και με δάδα ρετσινάτη άναψτε φωτιά μεγάλη και ρίξε με μέσα
να καώ
Μακαρια
Πως πατέρα μου
τέτοιο πράγμα θες να κάνουμε; Πως θες τα χέρια μας να κάνουν τέτοιο πράγμα;
Ηρακλής
Πρέπει παιδί μου.
Όχι φονιά μου μα ελευθερωτή σε κράζω. Τι με κοιτάς, διάταξε τους.
Φωναξε τον Υλλο
να τους διαταξει, Υλλε παιδι μου αγαπημενο που εισαι να σε δω...
Αλκμηνη
Ακούσατε;
Μαζεύετε ξύλα
Χορός
Συμφορά! Δια!
Φωτιά! Ωιμέ! Φωτιά! Άναφτε φωτιά!
Μια αστραπή σχίζει τον αέρα και ο κεραυνός
του Δια ακούγεται. Παρουσιάζεται ο τιτάνας Προμηθέας
Προμηθέας
Ηρακλή!
Ηρακλής
Προμηθέα… ήρθες;
Προμηθέας (αρια)
Ήρθα να σε πάρω,
ήρθα να σε πάω στον Όλυμπο, στον Δια τον πατέρα σου.
Ο Ηρακλή τέκνο
των ανθρώπων, έλα, σε άλλο κόσμο πάμε, σαν τον ήλιο φωτεινό. Άφησε τη γη με
ευχής αγάπη. Ενός θεού ψυχή, ενός ανθρώπου μοίρα!
Μην θνητέ
άνθρωποι. Είναι ο τυχερός που στον Όλυμπο θα ανεβεί ζωντανός ακόμα. Από τούτη τη ζωή θα φύγει με χαρά μεγάλη. Θα
έρθει η ώρα για σας που ψηλά θα πετάξετε όμοιοι με τους θεούς.
Χορός
Ω τι ουράνια
λόγια
Προμηθέας
Έλα πάμε Ηρακλή.
Ηρακλής
Οι πόνοι μου
περάσανε, για με χαρείτε παιδιά μου, μάνα γλυκιά… οδήγαμε Προμηθέα
Προμηθέας
Πάνω από τον ουρανό,
πέρα από τα ανθρώπινα και τα γήινα
Χορός
Πέρα από τη γη,
πέρα από τους ανθρώπους, πάνω από τον ουρανό, στον μεγάλο Δια.
Στον ολόχρυσο
Όλυμπο
Προμηθέας
Ενας θεος του Ολυμπου θα ερθει στη γη μα σαν
θνητος!
Χορός
Την Φλογα εμεις που εχεις φερει θα δωσουμε σε
αυτον που θα ερθει
Προμηθέας
Η Ολυμπιακη Φλογα της γνωσης φωτηζει τωρα τον
κοσμο!
Χορός
Φλογα!
